"நம்முடைய தேவனாகிய கர்த்தரை நாம் தொழுதுகொள்ளுகிற போதெல்லாம் அவர் நமக்குச் சமீபமாயிருக்கிறது போல, தேவனை இவ்வளவு சமீபமாய்ப் பெற்றிருக்கிற வேறே பெரிய ஜாதி எது?" (உபாகமம் 4 : 7)

கர்த்தருக்குள் எனக்கு மிகவும் அருமையானவர்களே,

நம்முடைய பிதாவாகிய தேவனாலும், கர்த்தராகிய இயேசு கிறிஸ்துவினாலும் உங்களுக்குக் கிருபையும், சமாதானமும் பெருக உண்டாவதாக. ஆமென்.

நாம் இரவும் பகலும் ஆராதிக்கின்ற நம் அநாதி தேவனின் அளவற்ற அன்பின் கிருபையால் தேவ எக்காளம் தனது 45 ஆண்டு காலத்தை கர்த்தருடைய பரிசுத்த நாமத்திற்கு மகிமையாக முடித்து தனது 46 ஆம் ஆண்டுக்குள் பிரவேசிக்கின்றது. கடந்து சென்ற 45 ஆண்டு காலமாக அது தேவனுடைய ஜனத்தின் ஆவிக்குரிய ஆசீர்வாதத்திற்கு அனுகூலமாக செய்து வந்திருக்கும் எல்லா நடபடிகளும் தேவனுடைய ஞாபக புத்தகத்தில் உள்ளது.

இந்த எளிய தேவ ஊழியத்தை ஆரம்பித்த 1968 ஆம் ஆண்டு முதல் இன்று வரை அதை ஆதரித்து மாதந்தோறும் உதவும் அன்பான தேவ மக்கள் உங்களில் உண்டு. உங்களில் பலர் கர்த்தருடைய கிருபையால் 10, 20, 30, 40 ஆண்டுகள் வரை இந்த ஊழியத்தை தாங்கி வந்திருக்கின்றீர்கள். கர்த்தரில் நான் உங்களுக்கு பெரிதும் நன்றி கடன்பட்டுள்ளேன். எனது ஆகாரம் எனக்கு முன்பாக இருக்கும்போதும், எனது ஜெப நேரங்களிலும், உபவாச நாட்களிலும் தேவன் உங்கள் குறைவுகளை எல்லாம் கிறிஸ்து இயேசுவுக்குள் மகிமையில் நிறைவாக்கவும், உங்கள் இருதயத்தின் வேண்டுதல்களையும், விருப்பங்களையும் அவர் உங்களுக்கு அருளிச் செய்யவும், உங்கள் முகங்களிலுள்ள கண்ணீர் யாவையும் துடைக்கவும், தேவன் தம்மில் அன்புகூருகிறவர்களுக்கு ஆயத்தம் பண்ணிய மோட்சானந்த பாக்கியத்தை சுதந்தரிக்கும் கிருபையின் சிலாக்கியம் தரவும் உள்ளத்தின் பாரத்தோடு தேவ சமூகத்தில் தொடர்ந்து ஜெபித்து வருகின்றேன்.

கடந்த 2007 ஆம் ஆண்டு முதல் நாம் நமது தேவ எக்காளத்தை இணையதளத்திலும் (Internet Edition) வெளியிட்டு வருகின்றோம். பல்லாயிரக்கணக்கான தமிழ் கிறிஸ்தவ மக்கள் உலகம் முழுவதிலுமுள்ள நாடுகளிலிருந்து நமது தேவ எக்காளத்தை இணையதளத்தின் மூலமாகப்பார்த்து மிகுந்த தேவாசீர்வாதம் பெற்று வருவதை அவர்களிடமிருந்து வரும் இ-மெயில் செய்திகள் நமக்கு தெரிவிக்கின்றன. எல்லா துதி ஸ்தோத்திரங்களுக்கும் பாத்திரமானவர் நம் தேவன் ஒருவரே. பொதுவாக, இணையதளத்தின் மூலமாக (Website) தங்கள் வெளியீடுகளை கிறிஸ்தவ உலகுக்கு அறிமுகப்படுத்துகின்றவர்கள் அதின் மூலமாக நிறைய காணிக்கைகளை உலகமெங்கிலுமிருந்தும் எதிர்பார்ப்பார்கள். அப்படியே அவர்களுக்கு அந்த இணையதளத்தின் மூலமாக உலகத்தின் நானா தேசங்களில் வாழ்கின்ற தேவ மக்கள் நிறைய காணிக்கைகளை அனுப்பி வைப்பார்கள். அதற்கு வசதியாக அந்த ஊழியர்கள் தங்கள் வங்கிகளின் பெயர்களையும், அந்த வங்கிகளில் உள்ள தங்கள் கணக்கு எண்களையும் கவனமாக கோடிட்டுக் காண்பித்து விடுவார்கள். அதைத் தவறு என்று நான் எழுதவில்லை. ஆனால், நமது அன்பின் ஆண்டவருக்கு நமது எளிய தேவ ஊழியங்கள் கனத்தையும், மகிமையையும் கொண்டு வரவேண்டும் என்ற நோக்கத்தோடும், ஜீவனுள்ள ஆண்டவர் ஒருவரையே முழுமையாக சார்ந்து அவருடைய ஊழியத்திற்கான அனைத்து தேவைகளையும் பரத்திலிருந்து நாம் தப்பாது அதிசய அற்புதமாக பெற்றுக்கொள்ளலாம் என்பதை விளங்கப்பண்ணுவதற்காகவும், நமது தேவ எக்காள ஊழியங்கள் மற்ற கிறிஸ்தவ ஊழியங்களுக்கு ஒரு முன்மாதிரியாக விளங்கவேண்டும் என்பதற்காகவும் நமது தேவ எக்காள இணையதளத்தில் (devaekkalam.com) "அன்புகூர்ந்து இந்த ஊழியத்திற்கு காணிக்கைகளோ, அல்லது பத்திரிக்கைக்கு சந்தாவோ எதுவும் அனுப்ப வேண்டாம்" என்ற வார்த்தைகள் "தொடர்புக்கு" என்ற தலைப்பின் கீழ் தடித்த எழுத்தில் எழுதப்பட்டுள்ளதை நீங்கள் காணலாம். கர்த்தருக்கே மகிமை உண்டாவதாக. "என்னை கனம்பண்ணுகிறவர்களை நான் கனம் பண்ணுவேன்" (1 சாமுவேல் 2 : 30) என்ற தேவ வாக்கின்படி சர்வ வல்ல தேவனும் நமது ஊழியத்தின் தேவைகளை மனுப்புத்திக்கு எட்டாதவிதத்தில் சந்தித்து தமது பரிசுத்த நாமத்தை நமது எளிமையான ஊழியங்களின் மூலமாக மகிமைப்படுத்தி வருகின்றார்.

கடந்த தேவ எக்காளத்தை மிகவும் கருத்தோடு வாசித்த தேவ பிள்ளைகளில் சிலர் இந்த எளிய தேவ ஊழியத்தை தேவ பெலத்தால் நடத்துகின்ற பாவியாகிய எனது அற்பமான உண்மையையும், உத்தமத்தையும் குறிப்பிட்டு கடிதங்கள் எழுதியிருந்தீர்கள். இந்த தடவை நமது வட இந்திய இமயமலை தேவ ஊழியங்களுக்கு நாம் அச்சிட்ட மற்றும் விலைக்கு வாங்கிய திரளான தேவனுடைய சுவிசேஷ பிரசுரங்களுக்காக நாம் செலவிடப்பட்ட பணங்களை எல்லாம் நீங்கள் கவனமாக கணக்கிட்டு இவ்வளவு பணத்தை ஆண்டவர் உங்களுக்கு தமது ஊழியத்தின் பாதையில் தந்திருப்பாரானால் உண்மையாகவே நீங்கள் தேவனுடைய உத்தமமான தேவப்பிள்ளைதான். அவர் உங்கள் உண்மையையும் உத்தமத்தையும் கனம்பண்ணியிருக்கின்றார். அதில் துளிதானும் சந்தேகமே கிடையாது என்று எழுதியிருக்கின்றீர்கள். எல்லா துதி கனம் புகழ்ச்சிக்கும் பாத்திரர் நம் தேவன் ஒருவரே. எனக்கு வந்த கடிதங்களில் இரண்டை மட்டும் கவனியுங்கள்:-

"கிறிஸ்துவுக்குள் அருமையான சகோதரருக்கு இரட்சகரும் மீட்பருமாகிய இயேசு கிறிஸ்துவின் நாமத்தில் அன்பின் வாழ்த்துக்கள்.

தங்களது தேவ எக்காளம் பத்திரிக்கை கிடைக்கப்பெற்றோம். கடந்த ஆண்டு ஊழியத்தின் பாதையில் கர்த்தர் உங்களை நடத்திச் சென்றதை வாசித்து மகிழ்ந்தோம். கர்த்தரைத் துதித்தோம். மெய்யாகவே கர்த்தருடைய வழிகள் ஆராய்ந்து அறிய முடியாதவைகள். அதிசயமாய் நடத்திய கர்த்தாதி கர்த்தருக்கே எல்லா துதி, கனம் மகிமையை செலுத்துகின்றோம்.

இலட்சத்திற்கும் மேற்பட்ட புத்தகங்களையும் ஊழியத்திற்குத் தேவையான இலட்ச இலட்ச ரூபாய்களையும் ஒரு தனி மனிதனுக்கு கொடுக்க கர்த்தர் சித்தமுள்ளவராய் இருப்பாரானால் நூற்றுக்கு நூறு உங்கள் உண்மையும், உத்தமுமான இருதயம்தான் காரணம் என்பதை எவரும் மறுக்க முடியாது. இமயமலையின் கடையாந்திர கிராமங்களில் நீங்கள் விதைத்த சுவிசேஷ விதைகள் 30-60-100 மாக பலன் தர ஆவியானவர் தொடர்ந்து கிரியை செய்ய தொடர்ந்து ஜெபிக்கின்றோம்"

"உத்தமமும், உண்மையும் உள்ள கர்த்தரின் தாசர் சாமுவேல் ஐயா அவர்களுக்கு, கர்த்தருக்குள் பணிவன்புடன் சகோதரி........................... எழுதுவது:-

தேவ எக்காளம் கிடைக்கப்பெற்று முதல் அட்டையிலிருந்து பின் அட்டை வரை கர்த்தர் தயவால் படித்துப் பயனடைந்தேன், பெலனடைந்தேன், எச்சரிக்கப்பட்டேன் மற்றும் கர்த்தருக்குள் களிகூர்ந்தேன்.

ஐயா, நீங்கள் தேவ கிருபையால் ஆகாய மார்க்கத்தில் பயணித்து ஊழியம் செய்ததை அறிந்து கர்த்தருக்குள் மட்டில்லா மகிழ்ச்சி அடைந்தேன். என்னே கர்த்தரின் அன்பு! உண்மையும், உத்தமமுமுள்ள தேவ ஊழியக்காரனைக் கர்த்தர் நேசிக்கிறார், மகிமைப்படுத்துகிறார், வசதிகளை வாய்க்கப்பண்ணுகிறார். பெரு மகிழ்ச்சியடைந்தேன் ஐயா.

இந்த தேவ எக்காளம் மிக மிக ஆசீர்வாதமாக இருந்தது. உங்கள் பிரயாசத்தைக் கர்த்தர் வெகுவாக ஆசீர்வதித்திருக்கிறார். உங்கள் மூலம் பல்லாயிரக்கணக்கானவரை இரட்சித்திருக்கிறார். கர்த்தருக்கு ஸ்தோத்திரம். நன்றி.

கர்த்தர் தொடர்ந்து உங்களைப் பலப்படுத்தி லட்சோபலட்சங்களை இரட்சிப்பார் என்று விசுவாசித்து இக்கடிதத்தை முடிக்கின்றேன். கிறிஸ்துவுக்குள் உங்கள் அன்பிற்கும், ஜெபங்களுக்கும் நான் எப்படி நன்றி சொல்வேன்! கர்த்தருக்குக் கோடா கோடி ஸ்தோத்திரம்"

இந்த அற்பமான உண்மையும், உத்தமுமம்தான் தனித்த பாவியாகிய என்னை கடந்த 45 ஆண்டு காலமாக தேவன் தமது பரிசுத்த ஊழியத்தின் பாதையில் ஆசீர்வாதமாக எடுத்துப் பயன்படுத்த வகை செய்தது. தேவப்பிள்ளைகளாகிய நீங்கள் கர்த்தருடைய பரிசுத்த ஊழியத்திற்காக உங்களை ஒடுக்கி, உங்களை வெறுத்து, தியாக அன்போடு அனுப்பும் உங்கள் கஷ்ட சம்பாத்தியத்தின் காணிக்கைகளை எல்லாம் நான் சிறுக சிறுக சேமித்து வைத்து அவை முழுவதையும் தேவனுடைய பரிசுத்த நாமத்திற்கு மகிமையாக ஜெபத்தோடு செலவிடுகின்றேன். பல தடவைகளிலும் எனது வட மாநில தேவ ஊழியங்களை முடித்துவிட்டு வெறுங்கையனாக வீடு திரும்பியிருக்கின்றேன். உங்களுடைய தியாக அன்பின் காணிக்கை பணங்களை நான் தந்திரமாக பதுக்கி என் பின் சந்ததிக்கு சேர்த்து வைக்கவில்லை. ஒருக்கால் பெற்ற பிள்ளைகள் என்ற பாசத்தில் நான் உங்கள் பணங்களை மதியீனமாக என் பிள்ளைகளிடம் எடுத்துக் கொடுத்தால் தேவனுடைய மெய்யான இரட்சிப்பின் பரிசுத்த பாத்திரங்களான அவர்கள் என்னைப் பார்த்து "அப்பா, தேவப்பிள்ளைகள் ஆண்டவருடைய ஊழியங்களுக்காகத் தங்களை ஒடுக்கி கொடுத்த பணங்களை கர்த்தருடைய ஊழியங்களுக்காகவே முழுமையாக செலவிட்டு விடுங்கள். அந்தப் பணத்தை எங்களுக்குத் தந்து தேவ கோபாக்கினையையும், சாபத்தையும் எங்கள் மேலும் எங்கள் பிள்ளைகள் மேலும் தயவுசெய்து கொண்டு வந்துவிடாதீர்கள். அந்தப் பணம் எங்களுக்கு தேவனுடைய ஆசீர்வாதத்தையல்ல அவருடைய கோபத்தையும், எரிச்சலையையும், சாபத்தையும் மாத்திரமே எங்கள் மேல் வரப்பண்ணும்" என்று சொல்லி என்னை தங்களண்டை நெருங்கவே விடமாட்டார்கள். கர்த்தர் எனக்கு கிருபையாக கொடுத்த எனது பரிசுத்த புதல்வர்கள் இருவரும் அவர்கள் மனைவியரும் ஆசிரியர்களாக மேல் நிலை பள்ளிகளில் பணி செய்வதால் அவர்கள் வருமானமே அவர்களுக்குப் போதுமானதாக இருப்பதுடன் நமது தேவ ஊழியங்களுக்கும் மாதந்தோறும் சில ஆயிரங்களை அவர்கள் காணிக்கையாக நமக்குத் தருகின்றனர். அத்துடன் மற்ற மிஷனரி ஊழியங்களுக்கும் அவர்கள் தாராளமாகக் கொடுத்து மிஷனரிகளை தாங்குகின்றனர்.

எனது பிள்ளைகளுக்கு நான் பின் வைத்துச் செல்லுவதெல்லாம் கிறிஸ்துவுக்குள்ளான எனது எளிய பக்தி வாழ்க்கை மட்டுமேதான். நாங்கள் எங்கள் மூன்றாவது வாடகை வீட்டில் குடியிருந்தபோது எனது இளைய மகன் சார்லஸ் ஃபின்னி அவர்கள் ஒரு நாள் என்னைக் கூப்பிட்டு "அப்பா, இந்த சிமென்ட் தரையைப் பாருங்கள்" என்று என்னிடம் சுட்டிக் காண்பித்தார்கள். "வீட்டிலுள்ள மற்ற தரையைவிட இந்த இடம் மட்டும் ஏன் இத்தனை பளபளப்பாக இருக்கின்றது?" என்று நான் மகனிடம் திருப்பிக் கேட்டேன். "அப்பா, நீங்கள் ஒவ்வொரு நாளும் ஜெபிக்கும் இடம் அதுதானே, உங்கள் முழங்கால்கள் பட்டு பட்டுத்தான் அந்த இடம் அத்தனை பளபளப்பாக இருக்கின்றது" என்று மகன் எனக்கு நினைப்பூட்டினார்கள். கர்த்தருக்கே மகிமை. அந்த ஜெப வாழ்க்கையைத்தான் நான் பெரும் பொக்கிஷமாக என் பிள்ளைகளுக்கு பின் வைத்துச் செல்லுகின்றேன். அவர்களின் காலஞ்சென்ற தாயாரின் தங்க நகைகளைக் கூட நான் அவர்களுக்கு என்று பின் வைக்காமல் அவர்களின் சம்மதத்தின் பேரில் எங்களுடன் கடந்த நாட்களில் இமயமலை தேவ ஊழியங்களில் கலந்து கொண்ட ஏழை தேவ ஊழியர் பாஸ்டர் ஜேம்ஸ் அவர்களின் மூத்த மகள் ரமாபாய் உடைய திருமணத்திற்காக முழுவதையும் எடுத்து அப்படியே அவர்களிடம் கொடுத்துவிட்டேன். காரியங்கள் இந்த அளவில் இருந்தபோதினும் தேவப்பகைஞரான பொல்லாத கிறிஸ்தவ மக்கள் நமது ஊழியங்களைக் குறித்து உண்மைக்கு புறம்பான வார்த்தைகளைப் பேசுகின்றனர். அதைக் குறித்து நான் சற்றும் மனம் கலங்கவில்லை. சங்கீதக்காரர் தாவீது இராஜா சொன்னது போல "தேவரீர் உமது அடியானை அறிவீர்" (1 நாளா 17: 18) என்ற வார்த்தையின்படி ஆண்டவருக்கு முன்பாக நான் உண்மையுள்ளவனாக இருக்கின்றேன் என்பதை அந்த அன்பின் கர்த்தர் அறிகின்றவராக இருக்கின்றார். அந்த பரிசுத்தமுள்ள தேவனுக்கு முன்பாக இன்னும் அதிகமாக என்னைத் தரைமட்டாகத் தாழ்த்தி அவருடைய பெலத்தால் இன்னும் அதிகமான உத்தமத்தோடும், இன்னும் அதிகமான உண்மையோடும், இன்னும் அதிகமான பரிசுத்தத்தோடும் என்னை என் தாயின் கர்ப்பத்தில் தமக்கென்று தெரிந்து கொண்ட என் அன்பின் தேவனுக்கு ஊழியம் செய்து அநேகரை நீதிக்குட்படுத்த தேவ சமூகத்தில் இராப்பகலாகப் போராடி ஜெபித்து வருகின்றேன்.

எனது வாழ்வில் காணப்பட்ட இந்த அற்பமான உண்மையும், உத்தமமும் காரணமாக தேவன் எனது பிள்ளைகளுக்கும் அவர்கள் மனைவியருக்கும் நான் இருக்கின்ற கோத்தகிரிக்குச் சமீபமான ஊட்டியிலும், அதற்குச் சமீபமான இடங்களிலும் ஆசிரிய வேலை வாய்ப்புகளை கிருபையாகக் கொடுத்து பரதேசியாகிய என்னை அவர்கள் வாரந்தோறும் வந்து பார்த்து எனக்கு பணிவிடை செய்யவும், அவர்கள் செய்து தரும் ஆகாரங்களை நான் பிள்ளைகளோடு அமர்ந்து புசிக்கவும் தயை புரிந்திருக்கின்றார். அவர்கள் ஒவ்வொருவருக்கும் தனித்தனியாக தமிழ்நாட்டின் ஒவ்வொரு மாவட்டத்தில் வேலை கிடைத்திருந்தால் அவர்களின் நிலை என்ன? பாவியாகிய எனது நிலை என்னவாகும் என்று நீங்கள் சற்று யோசித்துப் பாருங்கள். நாங்கள் ஒருவரையொருவர் ஒருக்கால் 6 மாத கால இடை வெளிக்குப் பின்னரோ அல்லது ஆண்டுக்கு ஒரு முறையோ குடும்பமாக சந்திப்போம். எத்தனை துயரமான காரியம் பாருங்கள்! ஆனால், அன்பின் கருணைக்கடல் ஒரு மணி நேர பிரயாண தூரத்திலேயே பிள்ளைகளை எனக்கு அருகில் வைத்திருக்கின்றார். சொல்லப்போனால் வெறும் 45 நிமிடங்களிலேயே அவர்கள் 8000 அடிகள் உயரமுள்ள ஊட்டியிலிருந்து நான் வசிக்கின்ற 6000 அடி உயரமுள்ள கோத்தகிரி பட்டணத்திற்கு இறங்கி வந்து சேர்ந்து விடலாம். யாவுக்கும் மேலாக பிள்ளைகள் அனைவருக்கும் அன்பின் ஆண்டவர் ஆசிரிய பணிகளைக் கிருபையாகக் கொடுத்திருக்கின்றார். ஆண்டவரின் அந்த அதிசய நடத்துதல்கள் எல்லாம் மகா ஆச்சரியமானவைகள்! அந்த அன்பருக்கு நான் என்ன ஈட்டைச் செலுத்த முடியும்!

இந்த தலையங்கத்தை நான் எழுதிக்கொண்டிருக்கும் வேளையில் தேவ எக்காளத்தின் வெகு நீண்ட கால தேவப்பிள்ளைகளில் ஒரு ஐயாவிடமிருந்து நமக்கு வந்த கடிதம் ஒன்றில் "தேவ எக்காளத்தை வாசிப்பதின் மூலமாக எங்கள் மரண பயம் நீங்கி, நாங்கள் கர்த்தரைச் சந்திக்க எப்பொழுதும் ஆயத்தமாக இருக்க வேண்டிய தைரியம் பெற்று வருகின்றோம்" என்று எழுதப்பட்டுள்ள வரிகளை வாசித்து ஆண்டவருக்கு துதி ஏறெடுக்கின்றேன். இப்படியாக தேவ எக்காளம் உங்களை இம்மை வாழ்வுக்குப் பின்னர் தேவன் தம்மில் அன்புகூருகிறவர்களுக்கு ஆயத்தம்பண்ணிய பரலோக பாக்கிய வாழ்வுக்கு ஆயத்தப்படுத்தும் ஒரு பத்திரிக்கையாக இருந்து வருகின்றது. இது குறித்து தேவப்பிள்ளைகளிடமிருந்து எனக்கு வரும் கடிதங்கள் கர்த்தருக்குள் என்னைப் பரவசப்படுத்தவதாக இருக்கின்றது. எல்லா துதியும் நம் நேசர் ஒருவருக்கே உண்டாவதாக.

இந்த எளிய பத்திரிக்கையை அதிகமான ஜெபத்தோடும், ஆத்தும பாரத்தோடும், தேவனுடைய ஆலோசனையையும், அவரது ஒத்தாசையையும் அதிகமாகத் தேடி அவரது கிருபையைக் கொண்டு எழுதுகின்றேன். "ஆண்டவரே, உம்முடைய வாயிலிருந்து கிருபையுள்ள வார்த்தைகள் புறப்பட்டதே (லூக்கா 4 : 22) அதே போல இந்த எளிய பத்திரிக்கையிலிருந்தும் இதைப்படிக்கின்ற உம்முடைய ஜனத்திற்கு உமது கிருபையுள்ள வார்த்தைகள் கிடைக்கட்டும்" என்ற ஜெபத்தோடும், உள்ளத்தின் பாரத்தோடும் எழுதுகின்றேன்.

சில காலங்களுக்கு முன்னர் நான் ஒரு புத்தகம் வாசித்தேன். அது ஒரு உண்மையான பிரயாண சரித்திரமாகும். அதை எழுதிய ஆக்கியோன் தனது கடவுளை தரிசிப்பதற்காக தனது ஜீவனையே பயணம் வைத்து பல நாட்கள் இமயமலைகளில் கால்நடையாக பிரயாணம் செய்த ஒரு பிரயாணக்கட்டுரை அது. அந்தப் பிரயாணத்தில் அவர் மட்டும் தனியாகச் செல்லவில்லை, அவரோடு கூட ஒரு சிறு கூட்டம் மக்களும் அவரைப்போலவே கடவுளைத் தரிசிப்பதற்காக செல்லுகின்றனர். அவர்கள் பல நாட்கள் செங்குத்தான இமயமலைகள் ஏறி கடும் இன்னல்கள், பாடுகள், துன்பங்கள் அனுபவித்து மரணத்தோடு போராடி இறுதியில் தங்களது கடவுள் வாழ்கின்ற பனி மூடிய இமயமலையின் உயர்ந்த இடத்தை எட்டிப்பிடிக்கின்றனர். அது தீபெத்தில் உள்ளது. அங்கே அவர்கள் வழிபடக்கூடிய கடவுளின் இருப்பிடத்தைக் கண்டு பிடித்து அந்தக்கடவுளை தங்கள் கண்களில் ஆனந்தக் கண்ணீரை வடித்த வண்ணமாக வணங்குகின்றனர். ஓரிரு நாட்கள் இரத்தத்தை உறையவைக்கும் சுமார் 15000 அடிகள் உயரமுள்ள அந்த இடத்தில் அவர்கள் தங்கி அங்குள்ள உலகிலேயே மிக உயரமான மான்சரோவர் என்ற பனி தடாகத்தில் ஸ்நானம் செய்துவிட்டு திரும்பவும் தங்கள் கடவுளை வணங்கிவிட்டு இந்தியாவிற்கு திரும்புகின்றனர். அந்தப் பிரயாணக்கட்டுரையை எழுதிய ஆக்கியோன் தனது கடவுளை அங்கு விட்டுவிட்டு வர மனதில்லாமல் அவரையே பார்த்தவண்ணமாக திரும்பிய காட்சிதான் நாம் இங்கு முக்கியமாக கவனிக்க வேண்டிய ஒரு காரியமாகும். அந்த மனிதர் கொஞ்ச தூரம் வருவார். பின்னர் நின்று உயர்ந்த பனிமலையில் இருக்கும் தனது கடவுளைப் பார்த்து பெருமூச்சுவிடுவார். "கடவுளே, நான் உம்மைவிட்டுப் போகின்றேனே" என்று அவர் உள்ளம் குமுறுவார். இப்படியாக அவர் கொஞ்ச தூரம் வருவதும், பின்னர் பின் நோக்கிப் பார்த்து மலை உச்சியிலிருக்கும் தனது கடவுளைப் பார்த்து புலம்புவதுமாக இருந்தார். கடைசியாக அவர் ஓரிடத்திற்கு வந்தார். இந்த இடத்திலிருந்து அவரது பயணப்பாதை செங்குத்தாக கீழே இறங்குமுகமாக பள்ளத்தாக்கினுக்குள் செல்லுகின்றது. இனி அவர் தனது கடவுளை எந்த ஒரு நிலையிலும் திரும்பிப்பார்க்க முடியாது என்பதை திட்டமாக உணர்ந்த அவர் இறுதியாக அவரைப் பார்த்து தனது கண்ணீரை வடித்த நிலையில் "கடவுளே, நான் உம்மைவிட்டுப் போகின்றேனே, இனி நான் உம்மை எனது எந்த ஜென்மத்தில் காணப்போகின்றேனோ!" என்று கூறியவண்ணமாக கதறி அழுகின்றார். இறுதியாக அப்படியே தனது கடவுளை கண்ணீரோடு கடைசியாக பார்த்தவண்ணமாகவே தனக்கு முன்னாலுள்ள மலைச்சரிவில் துயரத்தோடு கீழே இறங்குகின்றார். அந்தப் பகுதியை வாசிக்கும் போது அந்த மனிதரின் உள்ளத்தில் ஏற்பட்ட வியாகுலங்களையும், புலம்பல்களையும், உள்ளத்தின் கதறுதல்களையும் நம்மால் நன்கு புரிந்து கொள்ள முடிகின்றது. தனது கடவுளை இனி அவரால் ஒருக்காலும் காண இயலாது. எத்தனையான சோகமான நிகழ்வு பாருங்கள். இது ஒரு மனிதரின் சோகமான, துயரமான, உண்மையான அனுபவம். ஆனால், அடுத்த கோணத்தில் மற்றொரு தேவ மனிதரின் ஆனந்த அனுபவத்தை நாம் பார்க்கப்போகின்றோம்.

நம் உள்ளத்தை கர்த்தருக்குள் களிகூரப்பண்ணும் மேற்கண்ட பரவசமான வார்த்தைகள் காணப்படுகின்ற 73 ஆம் சங்கீதத்தைப் பாடிய ஆசாப் என்ற தேவ மனிதர் தாவீது ராஜாவின் பாடகர் இசைக் குழுவின் பிரதான இசை அமைப்பாளராக இருந்தார். அவர் இயற்றிய 12 சங்கீதங்கள் மட்டும் நமக்கு கிடைத்துள்ளது. அவருடைய சங்கீதங்கள் பலவும் நமக்கு கிடைக்காமல் போய்விட்டது என்று வேதபண்டிதர்கள் கூறுகின்றனர். தாவீது ராஜாவின் அரசாட்சி காலம் முழுவதிலும் அவர் அந்தப் பதவியை வகித்ததுடன் அவருடைய காலத்திற்கு பின்னர் அவருடைய குமாரனான சாலொமோனுடைய அரசாட்சியின் காலம் முழுவதும் அவர் பிரதான இசை அமைப்பாளராகவே இருந்து தேவாலய பாடகர் குழுவை நடத்தி வந்திருந்தார். சாலொமோனுடைய கொடிய பின்மாற்றத்தையும், அவனுடைய மனைவிகள் மறுமனையாட்டிகள் நிமித்தமாக அந்நிய தெய்வங்களை சாலொமோன் வழிபட்டதையும் ஆசாப்பும் அவருடைய உடன் பிறந்த சகோதரனாகிய சகரியாவும் வன்மையாக கண்டித்ததின் காரணமாக சாலொமோனுடைய ஆட்கள் சகரியாவை கொன்றுவிட்டனர். பலிபீடத்துக்கும், தேவாலயத்துக்கும் நடுவே கொலையுண்ட இந்த சகரியாவின் கோர மரணத்தை நமது இரட்சகரும் சுவிசேஷ பகுதிகளில் குறிப்பிட்டிருப்பதை நீங்கள் வேதாகமத்தில் காணலாம் (மத்தேயு 23:32-35, லூக்கா 11 :50) எனினும் ஆசாப்பை கர்த்தர் காத்துக்கொண்டார். ஆசாப் 100 ஆண்டு காலங்களுக்கும் கூடுதலாக வாழ்ந்து சமாதானமாக மரித்தார் என்று சொல்லப்படுகின்றது. "நான் எப்பொழுதும் என் ஆண்டவரோடிருக்கின்றேன்" என்ற வார்த்தை அந்த தேவ மனிதரின் வாழ்வின் அனுபவ வார்த்தைகளாகும். அது அந்த பாட்டுத் தலைவன் ஆசாபின் அனுபவம் மட்டுமல்ல, ஆண்டவரை தங்கள் சொந்த இரட்சகராக ஏற்று அவருடைய பரிசுத்த வழிகளில் நடக்கும் அவருடைய சொந்த பிள்ளைகள் யாவரின் களிகூருதலின் அன்றாடக அனுதின வாழ்வின் அனுபவமாகும்.

அவர்கள் எப்பொழுதும் அவரோடு கூட ஒட்டி இருந்து உறவாடிக் கொண்டிருப்பார்கள். ஆண்டவரின் பாதங்கள் மரியாள் அம்மையாருக்கு எப்படி ஆனந்தமாக இருந்ததோ அதேபோல கர்த்தாவின் பாதங்கள் அந்த தேவப்பிள்ளைகளுக்கு தெவிட்டாத தேன் அமுதமாக இருக்கும். அவர்களை நீங்கள் எத்தனை தடுத்தாலும் அந்த பரலோக உறவிலிருந்து அவர்கள் ஒருக்காலும் விலகவேமாட்டார்கள்.

ஒரு சமயம் தேவ பக்தன் சாதுசுந்தர்சிங் அவர்கள் கர்நாடகா மாநிலத்திலுள்ள ஒரு பட்டணத்துக்கு பிரசங்கிப்பதற்காக வந்திருந்தார். அங்குள்ள ஒரு பழைய மிஷன் பங்களாவில் அவரும், அவரது மொழிபெயர்ப்பாளரும் தங்க வைக்கப்பட்டிருந்தனர். அவர்களை அங்கு தங்கச் சொன்ன மனிதர் இரவில் அந்த இரண்டு பேரும் கட்டிலிலேயேதான் இருக்க வேண்டும் என்றும், எக்காரணத்தைக் கொண்டும் அவர்கள் கட்டிலிலிருந்து கீழே இறங்கக் கூடாது என்றும் திட்டமாக கேட்டிருந்தார். காரணம், அந்த இடத்தில் பாம்புகள் நடமாட்டம் அதிகமாக இருப்பதாகவும், அவர்கள் தங்கியிருந்த அறைக்குள் கூட பாம்புகள் வரக்கூடும் என்று சொல்லி அவர்களை எச்சரித்து வைத்திருந்தார். இரவில் சாதுசுந்தர்சிங்கும், அவருடைய மொழிபெயர்ப்பாளனும் தங்களுக்கு கொடுக்கப்பட்டிருந்த தனி தனி கட்டிலில் படுத்துக்கொண்டனர். இரவின் மிகவும் பிந்திய நேரத்தில் தாங்கள் படுத்திருந்த அறையில் பாம்பு ஒன்று ஊர்ந்து செல்லும் சத்தம் கேட்டு மொழிபெயர்ப்பாளன் எழுந்து தனது டார்ச் விளக்கைப் போட்டுப் பார்த்தார். உண்மைதான், பாம்பு ஒன்று அவர்கள் அறையில் ஊர்ந்து சென்றுகொண்டிருந்தது. அவர் மிகவும் பயந்து போய் சாதுசுந்தர்சிங் பாதுகாப்பாக தனது கட்டிலில் படுத்திருக்கின்றாரா என்று பார்க்க அவரது கட்டிலை டார்ச் விளக்கு போட்டு பார்த்தபோது அவர் கட்டிலில் காணப்படவில்லை. அவர் அந்த அறையின் ஒரு மூலையில் முழங்கால்களில் நின்று தனது ஆண்டவரோடு ஆழ்ந்த ஜெபநிலையில் உறவாடிக்கொண்டிருந்தார். அவருடைய முகம் தேவப்பிரசன்னத்தால் பிரகாசித்துக் கொண்டிருந்ததை மொழிபெயர்ப்பாளர் ஆச்சரியத்துடன் கண்டார். உண்மைதான், பூமியில் எந்த ஒரு காரியமும் ஆண்டவரோடு உறவாடி மகிழ்ந்து ஆனந்திப்பதிலிருந்து சுந்தரை தடுத்து நிறுத்த இயலவில்லை. பாம்புகளின் நடமாட்டம் குறித்து அந்த மிஷன் வீட்டு மனிதர் எத்தனைதான் எடுத்துச் சொன்னாலும் சுந்தர் அதை சற்றும் காதில் போட்டுக்கொள்ளாமல் தனது நேச கர்த்தரோடு வழக்கம்போல ஜெப தியானத்தில் மூழ்கிவிட்டார்.

மற்றொரு தடவை சாதுசுந்தர்சிங் சிம்லா மலைகளிலுள்ள ஓரிடத்தில் ஒரு வீட்டில் தங்கியிருந்தபோது தான் தங்கியிருந்த வீட்டை ஒட்டிய காட்டுப் பகுதியில் ஒரு நாள் இரவின் பிந்திய நேரம் தன் அன்பின் ஆண்டவரோடு ஜெபத்தில் அளவளாவி மகிழ்வதற்காக புறப்பட்டுச் சென்றார். வீட்டிற்கு கீழாக சற்று தொலைவில் காட்டில் இருந்த ஒரு பாறையில் அவர் ஜெபித்துக்கொண்டிருந்ததை அவர் தங்கியிருந்த வீட்டின் மக்கள் பரவசத்துடன் பார்த்துக்கொண்டிருந்தனர். அது இரவைப் பகலாக காண்பிக்கும் ஒரு நல்ல நிலவு காலம். சுந்தர்சிங் ஜெபித்துக்கொண்டிருந்த சற்று நேரத்திற்கெல்லாம் ஒரு சிறுத்தை புலி சுந்தருக்குப் பின்னால் அப்படியே மெதுவாக அவரை நோக்கி நகர்ந்து வந்து கொண்டிருந்தது. அந்தக் காட்சியை பார்த்துக்கொண்டிருந்த அவர் தங்கியிருந்த வீட்டில் உள்ளவர்கள் எல்லாரும் இன்னும் சற்று நேரத்தில் சுந்தருக்கு என்ன விபரீதம் நடக்குமோ என்று பயத்தோடும், நடுக்கத்தோடும் பார்த்துக்கொண்டிருந்தனர். ஆனால், என்ன ஆச்சரியம்! சுந்தர்சிங் தனது கரங்களை தனது முதுகுக்குப் பின்னால் திருப்பி தன்னை நோக்கி வந்து கொண்டிருந்த சிறுத்தையின்மேல் வைத்து அதை அன்பாக தடவிக்கொடுத்தார். வீட்டின் பழக்கப்பட்ட பாசமுள்ள ஒரு நாயைப் போல அது சற்று நேரம் அவரண்டை இருந்துவிட்டு கானகத்துக்குள் கடந்து சென்றுவிட்டது. தேவ மனிதர் தனது பரலோக தந்தையிடம் நீண்ட நேரம் ஜெபத்தில் அந்த இடத்தில் இருந்துவிட்டு தான் தங்கியிருந்த வீட்டிற்குத் திரும்பினார்.

ராஜ அரண்மனைக்கு விருந்தினராக சாது சுந்தர்சிங் அழைக்கப்பட்டிருந்த சமயங்களிலும் ராஜ குடும்பத்தினரின் மகிழ்ச்சியான சம்பாஷணையின் நடுவில் அவர் சற்று நேரம் நழுவிச்சென்று ஓரிடத்தில் முழங்காலூன்றி தனது ஆண்டவர் சமூகத்தில் "ஆண்டவரே, நான் அரண்மனையில் இருந்தாலும் என் இருதயம் எப்பொழுதும் உம்மோடுதான் இருக்கின்றது" என்று சொல்லுபவரைப்போல சற்று நேரம் பரலோகத்திற்கு நேராக தன் கண்களை ஏறெடுத்து ஜெபித்த பின்னர் திரும்பி வந்தார்.

ஆம், சுந்தர்சிங் எப்பொழுதும் தனது ஆண்டவரோடிருந்தார். அந்த அன்பின் பரம தகப்பனும் தமது அடியானோடு நீங்காத நேசராக இருந்து தமது பிரசன்னத்தால் அவரைச் சூழ்ந்திருந்தார். அவர் ஆராதித்த அவரது தேவன் எங்கோ ஒரு பனி மலையில் இருந்து கொண்டு தமது தாசனை தன்னந்தனியனாக அங்கலாய்க்க விட்டு விடவில்லை.

ஆண்டவருடைய பரிசுத்த இரத்தத்தால் கழுவி சுத்திகரிக்கப்பட்டு இரட்சிப்பின் பாத்திரங்களாக அவருடைய அன்பில் களிகூர்ந்து கொண்டிருக்கும் அவருடைய அடியார்களுக்கு தனிமை என்ற பேச்சுக்கே இடம் கிடையாது. ஒரு சமயம் ஒரு சகோதரி என்னைப் பார்க்க வந்தார்கள். அப்பொழுது நாங்கள் எங்கள் நான்காம் வாடகை வீட்டில் இருந்தோம். அந்தப் பெரிய வீட்டில் தனிமையாக இருந்த என்னைப் பார்த்து "நீங்கள் மட்டும் தனிமையில் இந்த வீட்டில் இருக்கின்றீர்களா?" என்று என்னைக்கேட்டார்கள். "நான் மட்டுமல்ல, நானும் என் ஆண்டவரும் இங்கே இருக்கின்றோம்" என்று நான் அவர்களுக்குப் பதில் கொடுத்தேன். "ஐயோ, என்னால் ஒரு நாள் கூட தனித்து இந்த வீட்டில் இருக்கமுடியாது. எனக்கு நிச்சயமாக பைத்தியமே பிடித்துவிடும்" என்றார்கள். "எனக்கு மோட்சம் இந்த வீட்டிலேயேதான் இருக்கின்றது" என்று நான் அவர்களிடம் மகிழ்ச்சி பொங்கச் சொன்னேன்.

நாம் இரவும் பகலும் ஆராதிக்கும் நமது நேச இரட்சகர் நீங்காத நேசராக நம்மோடு கூட வாசம் செய்கின்றார். "உன்னதமானவரின் மறைவிலிருக்கிறவன் சர்வவல்லவருடைய நிழலில் தங்குவான்" (சங் 91 : 1) என்று சங்கீதக்காரன் ஆனந்தக் களிகூருதலோடு கூறுகின்றார். எத்தனை பரவசமான வார்த்தைகள் பாருங்கள்! சர்வ வல்லவருடைய நிழலில் நாம் தங்குகின்றோம் என்றால் அதின் பொருள் நமக்கு அருகிலேயே நம்மை ஒட்டியே சர்வ வல்லவர் இருந்து கொண்டிருக்கின்றார் என்பதும் அவரது மேல்பட்ட வெளிச்சத்தின் பிரதிபலிப்பு நம்மேல் படுகின்றது என்பது திட்டமும் தெளிவுமாகும். அல்லேலூயா.

குடும்பமாக பிள்ளைகளுடன் ஆரவாரமாக வாழ்ந்த கிறிஸ்தவ மக்கள் பலர் தங்கள் பிள்ளைகள் எல்லாரும் திருமணமாகி வீட்டை விட்டு கடந்து சென்றதின் பின்னர் பெரிய வீடுகளில் தனித்த அடைக்கலான் குருவிகளைப்போல துயரத்தோடு வாழ்கின்றனர். பகல் முழுவதும் தொலைக் காட்சி நிகழ்ச்சிகள் மற்றும் செய்தி தாட்களைப் படித்து தங்கள் நாட்களை போக்கடிக்கின்றனர். உற்றார் உறவினர்களின் வீடுகளுக்குச் சென்று தங்கள் விலையேறப்பெற்ற காலங்களை அவர்களோடு சம்பாஷித்து வீணடிக்கின்றனர். நிறைய பென்சன் வாங்கும் கிறிஸ்தவ மக்கள் மனைவியோ அல்லது கணவனோ மரித்த பின்னர் தங்களை கவனிக்க யாரும் இல்லாத காரணங்களால் அநாதை இல்லங்களில் போய் அடைக்கலம் புகுந்துவிடுகின்றனர்.

அன்பின் ஆண்டவரை தங்கள் சொந்த இரட்சகராக ஏற்று அவரது அன்பில் களிகூரும் தேவ மக்களுக்கு தொலைக்காட்சி நிகழ்ச்சிகள் தேவை இல்லை. தொலைக்காட்சி பெட்டிகள் அவர்கள் வீட்டில் இருக்காது. செய்தி தாட்கள் வாசிப்பும் அவர்களுக்கு இருக்காது. செய்தி தாட்களையும் அவர்கள் தங்கள் வீட்டிற்கு வரவொட்டார்கள். எப்பொழுதும் ஜெபமும், பாட்டும், துதியுமாக அவர்கள் காணப்படுவார்கள்.

மரித்தோரை உயிரோடு எழுப்பின இங்கிலாந்து தேசத்து பரிசுத்தவான் ஸ்மித் விக்கிள்ஸ்வொர்த்தின் வீட்டிற்கு ஒரு நாள் அவரைப் பார்ப்பதற்காக ஒருவர் வந்தார். தூரத்திலிருந்து வந்து கொண்டிருந்த அவரை விக்கிள்ஸ்வொர்த் பார்த்ததும் அவரது கரத்தில் அன்றைய நாளின் செய்தி தாள் இருப்பதை கவனித்தார். அவர் சற்று தொலைவில் இருக்கும்போதே விக்கிள்ஸ்வொர்த் அவரைப் பார்த்து சத்தம் கொடுத்து கூப்பிட்டு அவரது கரத்தில் இருப்பதைக் குறித்து கேட்டார். அந்த நாளின் செய்தி தாள் என்பதை கூறின உடன் அந்த தீட்டை வீட்டிற்கு கொண்டு வராமல் அதை வெளியே வீசி எறிந்துவிட்டு உள்ளே வரும்படியாக தேவ மனிதர் அவரைக் கேட்டுக்கொண்டார். மெய் தேவ மக்களுக்கு தொலைக்காட்சி, செய்தி தாட்கள் எல்லாம் தீட்டும் அருவருப்புமாகி விடுகின்றது. "எனக்கோ தேவனை அண்டிக் கொண்டிருப்பதே நலம்" (சங் 73 : 28) என்ற பாட்டுக்காரர் ஆசாப்பின் வார்த்தைகளின்படி மெய் தேவ மக்கள் யாவரும் அன்பின் ஆண்டவரை மட்டும் அண்டிக்கொள்ளுகின்றனர். இரவும் பகலும் ஆண்டவருடைய பாதங்கள் ஒன்றேதான் அவர்களின் கதறுதல். "பரலோகத்தில் உம்மையல்லாமல் எனக்கு யார் உண்டு? பூலோகத்தில் உம்மைத் தவிர எனக்கு வேறே விருப்பமில்லை" (சங் 73 : 25) என்று அவர்கள் தங்கள் நேசருடனான பரலோக அனுபவத்தை களிகூருதலோடு அறிக்கையிடுகின்றனர்.

"நம்முடைய தேவனாகிய கர்த்தரை நாம் தொழுதுகொள்ளுகிற போதெல்லாம், அவர் நமக்குச் சமீபமாயிருக்கிறது போல, தேவனை இவ்வளவு சமீபமாய்ப் பெற்றிருக்கிற வேறே பெரிய ஜாதி எது?" (உபா 4 : 7) தேவப்பிள்ளைகளாகிய உங்களில் அநேகர், அநேகரைவிட எனது கிறிஸ்தவ வாழ்க்கையை முற்றும் தனிமையில் களித்த பாவி நான். காலஞ்சென்ற பெலவீனமான எனது அருமை மனைவி என்னோடிருந்த நாட்களிலும் எனக்கும், அவர்களுக்கும் நாள் முழுவதும் ஒரு வார்த்தை கூட பரிமாற்றம் இல்லாமல் அந்த நாளை முடித்த நாட்கள் பலவுண்டு. அதைக்குறித்துக் கவலைப்படவோ அல்லது கண்ணீர்விடவோ எனக்கு நேரம் கிடையாது. காலை முதல் இரவு வரை கர்த்தருடைய ஊழியத்தின் பாதையில் நான் மூழ்கியிருப்பதுடன் அதிகமான நேரத்தை ஆண்டவருடைய பாதங்களில் ஜெபத்திலும் செலவிட்டேன். கர்த்தருடைய கிருபையால் எனது நேரங்கள் இன்றும் அவ்வண்ணமாகவே தேவ ஊழியத்திலும், ஜெபத்திலும் செலவிடப்பட்டுக் கொண்டிருக்கின்றது. கர்த்தருக்கே மகிமை. உலகப்பிரகாரமாக, தேவனற்ற நிலையில் எந்த ஒரு மனிதன் என்னைப்போல இருப்பதானால் உண்மையில் அவனால் உயிர் வாழவே முடியாது. நிச்சயமாக அவன் தனிமையில் துடிதுடித்துப் போவான்.

ஆரம்ப காலங்களில் எனக்கும் அது மிகவும் கஷ்டமாகவே காணப்பட்டது. ஆனால், அன்பின் கருணாகரக் கர்த்தர் என்னை ஆற்றித் தேற்றி அரவணைத்து அதிகமான நேரத்தை ஆண்டவருடைய பாதங்களில் ஜெபத்தில் செலவிடும் கிருபைகளைத் தந்து அதின் மூலமாக நிறைவான பொங்கி வழியும் தேவ சமாதானத்தை எனக்குத் தந்து வழிநடத்தினார். தேவ பெலத்தால் தொடர்ச்சியாக சில மணி நேரங்களை பகலிலும், இரவிலும் முழங்கால்களில் நிற்க கர்த்தர் கிருபை செய்து வருவதால் தனிமையின் உணர்வே இல்லாமல் போய்விடுகின்றது. அத்துடன் சமயம் கிடைக்கும் போதெல்லாம் ஆண்டவரின் பாதங்களண்டை அமர்ந்து அவரோடு உறவாடி மகிழ உள்ளம் கதறுகின்றது.

"நீயும் நானும் ஜோடியானோம், நேச இன்பமாயினோம். தாயும் சேயும் போலிருக்க தயவு செய்யும் நாயகா" என்ற பக்தனின் பாடலின்படி ஒரு மெய்யான தேவ பிள்ளையின் கர்த்தருடனான உறவு தாய்க்கும், அந்த தாய் பெற்ற குழந்தைக்கான பாச உறவாக மாற்றம் பெறுகின்றது. பல தேவ பிள்ளைகள் என்னைப் பார்த்து "வீட்டில் நீங்கள் மட்டும்தான் தனிமையில் இருக்கின்றீர்களா?" என்று கேட்கின்றார்கள். நான் அவர்களிடம் "நானும், எனது தாயாரும் இருக்கின்றோம்" என்று பதில் சொல்லுகின்றேன். "அப்படியா அம்மாவும் உங்களுடன்தான் இருக்கின்றார்களா? அம்மாவுக்கு அதிகமான வயதாகி இருக்குமே!" என்று கேட்பார்கள். "அம்மாவுக்கு கூடுதலான வயதுதான், நமது முற்பிதா ஆபிரகாமுக்கும் மிஞ்சிய வயது" என்பேன். அவர்களுக்குப் புரிந்து கொள்ளும். "ஆண்டவர் தன்னோடிருப்பதை சகோதரன் சொல்லுகின்றார்கள்" என்று நினைத்துக்கொள்ளுவார்கள்.

ஒவ்வொரு நாளும் எனது ஆகாரத்திற்காக அந்த பரம தாயையே கேட்கின்றேன். "அம்மா, இன்றைக்கு காலையில் எனக்கு என்ன ஆகாரம் கொடுக்கின்றீர்கள்?" "உப்புமாவா? பொங்கலா? சுண்டல் கடலையா? கஞ்சியும் ஊறுகாயுமா? எதைத் தருகின்றீர்கள்?" என்று கேட்டு அவர்கள் கொடுப்பதை அன்போடு வாங்கிப் புசிக்கின்றேன். அப்படியே மத்தியானம், இரவு ஆகாரங்கள் அனைத்தும் அந்த பரம தாயிடம் கேட்டுப் பெற்றுக்கொள்ளுகின்றேன். ஒவ்வொரு ஆகாரத்தை ஆயத்தம் செய்யும் போதும் சேர்க்க வேண்டிய மசாலா பொருட்களின் அளவு, உப்பின் அளவு யாவும் அவ்வப்போது அந்த பரலோக தாயிடம் ஆலோசனை கேட்டு கேட்டு செய்கின்றேன். இது ஒரு ஆச்சரியமான அனுபவம். ஆண்டவருடைய மெய்யான தேவ பிள்ளைகள் பலரின் சொந்த அனுபவமும் அதுவே. கடந்த காலங்களில் பாவியாகிய நான் செய்யும் ஆகாரங்கள் சுவையாக இருப்பதாக எனது பிள்ளைகள் சொல்லுவதை நான் கேட்டிருக்கின்றேன். அவர்களுக்கு நான் மாறுத்தரமாக "இதை நான் மட்டும் தனித்துச் செய்யவில்லை. நானும், நம் அன்பின் ஆண்டவரும் சேர்ந்து செய்தோம்" என்று சொல்லுவேன்.

"முள்வேலிக்குள் பரதேசி" என்ற நம் நெஞ்சத்தை நெகிழ வைக்கும் பரவசமான பக்தி புத்தகத்தின் ஆக்கியோனான பரிசுத்தவாட்டி ஞானமணி அம்மாள் அவர்கள் எனது சொந்த மாமிதான். அவர்கள் கைப்பட சமைத்த உணவுகளை நான் கடந்த நாட்களில் புசித்திருக்கின்றேன். அத்தனை மணமும் சுவையுமாக இருக்கும். நான் அவர்கள் சமையலைக் குறித்து அவர்களைப் புகழ்ந்தால் "நான் ஆண்டவரிடம் ஆலோசனை கேட்டுச் செய்த சமையல் அது. சமையலுக்குத் தேவையான மசாலா பொருட்கள் முதல் உப்பு வரை கர்த்தரிடம் கேட்டுக் கேட்டு ஜெபத்தோடு தயார் செய்தேன்" என்று சொல்லுவார்கள். கர்த்தருக்கே மகிமை.

கர்த்தருடைய கிருபையால் இரவில் எனது இளைப்பாறுதல் மிகுந்த தேவ சமாதானத்தோடு இருக்கும். "சமாதானத்தோடே படுத்துக் கொண்டு நித்திரை செய்வேன்; கர்த்தாவே நீர் ஒருவரே என்னைச் சுகமாய்த் தங்கப்பண்ணுவீர்" (சங் 4 : 8) என்ற தாவீது இராஜாவுடைய வார்த்தையின்படி எனது நித்திரை அருமையாக இருக்கும். "என் நித்திரை எனக்கு இன்பமாயிருந்தது" (எரேமியா 31 : 26) என்று தீர்க்கன் சொல்லுவார். "கர்த்தர் தமக்கு பிரியமானவனுக்கு நித்திரை அளிக்கிறார்" (சங் 127 : 3) என்று சங்கீதக்காரர் சொல்லுவார். கிறிஸ்துவுக்குள்ளான எனது வாழ்க்கையை தேவ பெலத்தால் பரிசுத்தமாகப் பாதுகாத்து வந்ததால் இந்த பாக்கியம் கிருபையாக எனக்குக் கிடைத்தது.

ஒரு மெய்யான கிறிஸ்தவனுடைய வாழ்வில் சந்திக்கக் கூடிய கொடிய விபச்சார வேசித்தன பாவங்களுக்கெல்லாம் சர்வ வல்ல தேவன் என்னை அற்புதம், அதிசயமாக விலக்கிக் காத்துக் கொண்டார். என்னுடைய நிலையில் இருந்தால் எந்த ஒரு கிறிஸ்தவனும் நிச்சயமாக வீழ்ச்சியடையக்கூடிய இடங்களில் எல்லாம் கர்த்தர் என்னை கண்ணின்மணி போல பாதுகாத்தார். காசி பட்டணத்தில் என்னோடு விபச்சாரம் செய்ய வந்த பெண் கடைசியில் தன் பாவ நிலை உணர்ந்து கண்களில் கண்ணீரை வடித்த நிலையில் அழுதுகொண்டே எனது அறையிலிருந்து புறப்பட்டுச் சென்றாள். ஆ, எத்தனை ஆச்சரியமான நிகழ்வு அது! ஆனால், அதற்கு நான் ஒரு முழுமையான மாத கால உபவாச ஜெபத்தை கிரயமாக முன்கூட்டியே செலுத்த வேண்டியதாக இருந்தது. என் மேல் அசுத்த எண்ணத்தோடு ஒரு மாலை மயங்கும் நேரம் கைபோட்ட குடும்பப் பெண் வெட்கத்தோடு தலை குனிந்து செல்ல வேண்டியதானது. எல்லாம் என்னை எனது தாயின் வயிற்றில் தமக்கென தெரிந்து கொண்ட அன்பின் கருணைக்கடலாம் கர்த்தரின் அற்புத வழிநடத்துதல்கள். ஒரு இடத்தில் நான் தவறியிருந்தாலும், பாவத்திற்கு இடம் கொடுத்திருந்தாலும் நான் அழிந்து போயிருப்பேன். அத்துடன் எனது நீண்ட கால தேவ ஊழியங்களும் வீணும் வியர்த்தமுமாக முடிவடைந்திருக்கும். அந்த பரிசுத்தமான தூய்மையான மனச்சாட்சிதான் எனது உள்ளத்தில் நிறைந்த தேவ சமாதானத்தை அளித்தது. எனது இரவு இளைப்பாறுதல்களை கர்த்தருக்குள் சமாதானம் நிறைந்ததாகச் செய்தது. கர்த்தருக்கே மகிமை.

அதே போல பண விசயங்களிலும் தேவனுடைய ஊழியங்களுக்காக கர்த்தருடைய பிள்ளைகள் தங்களை ஒடுக்கி, தங்களை வெறுத்து அனுப்பிய பணங்களை நான் என் பின் சந்ததிகளுக்கென்று தந்திரமாக பதுக்காமல் தேவனுடைய ஊழியங்களுக்காவே ஜெபத்தோடு செலவிட்டேன். நமது ஊழியங்களுக்கு பணம் தேவை என்று நமது பத்திரிக்கையில் நான் ஒருக்காலும் எழுதாததை நீங்கள் நன்கு கவனித்திருக்கலாம். ஜெபம், உபவாசத்தின் மூலமாக கர்த்தருடைய ஊழியங்களுக்குத் தேவையான பணத்தை எனது முழங்கால்களில் நின்று கர்த்தரிடமிருந்தே பெற்றுக்கொண்டேன். இன்றும் அவருடைய கிருபையால் பெற்று வருகின்றேன். அந்த விதமான உண்மையும், உத்தமமும்தான் நெஞ்சம் நிறைந்த தேவ சமாதானத்தை எனக்கு தந்து எனது உள்ளத்தை கர்த்தருக்குள் களிகூரப்பண்ணுகின்றது. அல்லேலூயா.

இந்தவிதமான எனது எளிமையான கிறிஸ்தவ பரிசுத்த நடத்தை கர்த்தருக்குள் எனக்கு ஒரு பிரகாசமான, குற்றமற்ற, பரிசுத்த மனச்சாட்சியைக் கொடுத்திருக்கின்றது. அந்தப் பரிசுத்த மனச்சாட்சியின் காரணமாக நான் எப்பொழுதும் மிகுந்த தேவ சமாதானத்தோடு இருக்கின்றேன். அத்துடன் மானானது நீரோடைகளை வாஞ்சித்துக் கதறுவது போல என் ஆத்துமா கர்த்தரை வாஞ்சித்துக் கதறுகின்றது. ஒரு நாளில் எத்தனை மணி நேரம் வேண்டுமானாலும் தேவனுடைய சமூகத்தில் முழங்கால்களில் நிற்க என் ஆத்துமா ஆயத்தமாக இருக்கின்றது. எல்லா துதிக்கும் பாத்திரர் நம் தேவன் ஒருவரே.

தேவ பெலத்தால், நான் ஒவ்வொரு நாளும் நீண்ட மணி நேரங்கள் முழங்கால்களில் தேவ சமூகத்தில் நிற்பதை அறிந்த எனது மூத்த மகன் சுந்தர்சிங் அவர்கள் எனது முழங்கால்களின் கீழ் போடுகின்ற தடிப்பமான கம்பளி விரிப்புகளை எல்லாம் அவர்களே தெரிவு செய்து போடுகின்றார்கள். வாரந்தோறும் அவைகளை தூசி தட்டி சுத்தமாக்குவதும் அவர்கள்தான். இந்த செய்தியை கம்பியூட்டரில் நான் டைப் செய்து கொண்டிருக்கும் வேளை எனது ஜெபத்திற்காக மகன் எத்தனை கம்பளி விரிப்புகளை எனது படுக்கையண்டை போட்டிருக்கின்றார்கள் என்று நான் எண்ணிப் பார்க்கின்றேன். ஆம், 6 கம்பளி விரிப்புகள் அங்கே போடப்பட்டுள்ளன. கர்த்தருக்கே மகிமை.

இதைக் கருத்தோடு வாசிக்கும் தேவப்பிள்ளையே, ஒரு மெய்யான பரிசுத்த தேவ பிள்ளைக்கு இந்த உலகத்தில் மோட்சம் ஆரம்பித்து அது பரலோகத்திற்கும் தொடருகின்றது. அந்த தேவப்பிள்ளைக்கு இரண்டு மோட்சங்கள் உண்டு. ஒன்று பூலோகத்தில் மற்றொன்று பரலோகத்தில். இந்தப் பாக்கியம் பெற்ற தேவ மக்கள்தான் எப்பொழுதும் ஆண்டவரின் பாதங்களை நோக்கி அடிக்கடி ஓடிக்கொண்டிருப்பார்கள். இந்த பரிசுத்த பாக்கிய அனுபவத்தை நீங்கள் உங்கள் வாழ்க்கையில் கட்டாயம் தேவ பெலத்தால் பெற்றே ஆகவேண்டும். நாள் முழுவதும் தொலைக்காட்சி (கிறிஸ்தவ தொலைக்காட்சியையும் சேர்த்துத்தான்) நிகழ்ச்சிகளைக் கண் வலிக்கப் பார்த்து, அதில் வரும் பாடல்களையும், பிரசங்கங்களையும் கேட்டுக் கேட்டு, செய்தித் தாட்களை திரும்பத் திரும்பப் படித்து உங்கள் பொன்னான காலங்களை வீண் விரயமாக்கிவிடாதீர்கள். தேவையானது ஒன்றே. ஆம், ஆண்டவரின் பரிசுத்த பாதங்களே நமக்குத் தேவை (லூக்கா 10 : 42) தேவன் நமக்கு கிருபையாகக் கொடுத்த இந்த தவணையின் காலத்தில் நாம் நம்மை தேவ பெலத்தால் ஆராய்ந்து அந்த நித்திய கன்மலையாம் இரட்சகரை அண்டிக் கொள்ளுவோம். நமது நித்திய பரம இளைப்பாறுதலுக்கு பயத்தோடும் நடுக்கத்தோடும் ஆயத்தமாவோம் (எபிரேயர் 4 : 9) அதற்கான கிருபைகளை தேவன்தாமே நம் எல்லாருக்கும் தந்து தமது ஜீவபாதையில் நம்மை வழிநடத்துவாராக. ஆமென்.

"ஓ ஐயாமாரே, உங்களது தனிப்பட்ட வாழ்வின் பரிசுத்தம் உங்களது மரணத்தை ஒரு நல்ல விருந்தாளியாகவும், ஒரு நல்ல நண்பனாகவும், நற்செய்தி கொண்டு வரும் ஒரு தூதுவனாகவும் உங்களைக் காணச் செய்யும். அந்த அற்புத பரிசுத்தமானது மரணத்தை அள்ளி அணைத்து முத்தமிட உங்களுக்கு உதவி செய்யும். இத்தாலி நாட்டு தேவ பக்தன் ஃபாலினஸ் தனது கொலையாளியை அரவணைத்து முத்தமிட்டது போல உங்களது பரிசுத்தமான வாழ்க்கை உங்கள் மரணத்தை வாரி அணைத்து முத்தமாரி பொழிய உங்களுக்கு கைகொடுத்து உதவும்"